Mijn kind heeft ADHD.. wat nu?

Mijn zoon of dochter heeft ADHD, wat nu? Als de diagnose ADHD wordt vastgesteld bij jouw kind betekent dat niet het einde van de wereld, alleen de omgeving eromheen schijnt er vaak meer problemen mee te hebben, zij weten het altijd beter, maar hebben totaal geen idee wat het ADHD inhoudt, was het alleen maar druk zijn, dat is nog het minst ergste.
Bij onze dochter werd pas op haar 13e, vastgesteld dat het ADHD was. Natuurlijk voel je als ouder wel aan dat de dagelijkse dingen anders gaan dan bij andere kinderen, maar dat het ADHD zou zijn was bij ons nooit eerder ter sprake gekomen.

Jeugdzorg

Na een ongelukkig toeval op het voortgezet onderwijs zijn wij bij jeugdzorg terecht gekomen want een kind die ADHD heeft is heel vatbaar om in de problemen te komen, en zich niet bewust van de gevolgen ervan. Er volgden gesprekken en testen en uiteindelijk past de puzzel in elkaar. Wij als haar ouders waren wel blij dat wij nu wisten wat er aan de hand was. Nu konden wij actie gaan ondernemen, en zoveel mogelijk informatie verzamelen hoe we het beste met de situatie konden omgaan. Allereerst de medicijnen, veel ouders zijn daar op tegen maar het helpt zeker in een periode als zij hyper is. Het speciaal onderwijs was een succes, deze leraren krijgen onze complimenten die ons door een moeilijke tijd hebben heen geholpen, met tips, gesprekken en humor hebben zij haar 2 jaar mogen begeleiden.

Regulier onderwijs

Maar in het reguliere onderwijs loop je toch wel tegen de tekortkomingen aan en moet je als ouders sterk in je schoenen staan om alles zo goed mogelijk te laten verlopen, en dat is soms heel frustrerend, om steeds weer opnieuw achter de feiten aan te moeten lopen. Want bij elke nieuwe opleiding begint het circus weer van voor af aan en moet alles weer opnieuw verteld worden, dit kost zoveel energie, en duurt het een eeuwigheid voordat alles goed is opgestart. En na een aantal jaar heb je daar eigenlijk geen zin meer in en het kind ook niet.

Asociaal kind

Wij hebben als ouders vaak te horen gekregen dat het een asociaal kind was die maar deed waar ze zin in had, en dat wij de controle kwijt waren over haar opvoeding, dit zijn maar een klein aantal reacties van ouders, leraren op school die het allemaal zo goed weten, dit omdat wij nog een probleemkind hebben. Omdat aan de buitenkant niet te zien is dat een kind ADHD heeft.

Buitengesloten

Onze dochter wordt vaak buitengesloten omdat zij anders reageert, ze praat heel hard en snel, soms schreeuwt ze door gesprekken heen, en dat doet ze niet expres. Het trieste is om als ouders te zien wat het doet met jouw kind als het niet wordt begrepen en wordt buitengesloten, dat deed ons vaak heel veel verdriet. Wij zijn heel veel kennissen en vrienden door dit onbegrip kwijtgeraakt, maar hebben haar nooit in de steek gelaten, en zullen dat nooit doen.

Openstaan voor alles

Wat bij ons heel goed heeft geholpen is open staan voor alle dingen die gebeurden, achterhalen wat de oorzaak ervan was en er voor zorg dragen dat ons kind het gevoel kreeg dat het opgelost kon worden zonder boos te worden en altijd op ons kan terugvallen, nogmaals laat ze nooit in de steek dat maakt de problemen alleen maar groter, bespreek de problemen en vertel wel hoe jij er over denkt, op een rustige manier.

Supertrots op onze dochter

7 jaar zijn wij nu verder, en wij zijn als ouders supertrots op haar zoals het nu met haar gaat. Er komt wat meer structuur in de dagelijkse dingen, zij lost veel problemen zelf op, en dit jaar gaat ze voor het eerst een diploma halen en dit heeft zij allemaal zelf gedaan. Er zullen nog genoeg jaren van begeleiding gaan volgen vooral op tijd komen dat zal altijd wel een probleem blijven. Sommige dingen zijn ook niet te veranderen, en zullen moeten worden geaccepteerd.

Onze dochter is een kanjer wij houden ontzettend veel van haar, ook met ADHD dit hoort nu eenmaal bij haar. Wij hebben een super leuke tijd met haar met heel veel humor.

8 gedachten over “Mijn kind heeft ADHD.. wat nu?”

  1. Hallo,
    toen wij het hoorde dat onze zoon ADHD had en ODD was het voor ons een opluchting echt zo van he he dus toch. Het gaf ons gelijk een gevoel van acceptatie omdat je nu gewoon wist van he hier kunnen we wat mee. Ik vindt het zo min als mensen zeggen dat je dochter asso kind is . Mensen kunnen zo verschrikkelijk hard zijn en dan niet eens wetende wat er gaande is. Altijd maar voor oordelen. Het buitensluiten komt mij ook heel erg bekent voor. En het doet zo’n zeer als je dat ziet. Altijd was hij te veel op school was hij ook altijd de pisang en dan nog dat de leerkrachten zeggen van ja maarre hij daagt het uit. Ze hadden geen idee wat er allemaal gebeurde in de pauze van school ze hadden het te druk met kletsen en niet eens aandacht voor de kinderen.
    Hij is uit eindelijk ook naar een SBO school gegaan en ook wij hebben de leerkracht een onwijs groot compliment gegeven. Onze zoon is zo verandert in positive zin. Binnen een maand van zijn antideprisivia af echt super.
    Kijk een kind met ADHD heeft het niet achter op de rug staan en de stempels worden er al heel snel op gezet. Maar ook wij zijn super trots op onze kids ondanks allebei met ADHD en ODD.
    en super dat je dochter haar dilpoma gehaald heeft echt toppie
    gr jacqueline

  2. Mag ik vragen Liesbesth en Jacqueline hoe jullie het aangepakt hebben om jullie kinderen op het bijzonder onderwijs te krijgen? Wij krijgen geen enkele medewerking van school en ons vrolijke mannetje die altijd sterretjes in zijn ogen had als hij het plein af kwam stormen is verandert in een ventje dat iedere avond buikpijn heeft dus hij kan morgen echt echt echt niet naar school, en dan smorgens ook hoofdpijn heeft en benauwd is zodat hij niet hoeft… Het is nu grote vakantie en ik krijg iedere dag heel vaak de vraag of hij nou alsjebliefd nooit meer naar deze school hoeft…
    GGZ zegt dat school nu de diagnose er is wel mee zal moeten werken, maar ik zie het zeer somber in, zeker toen ik nadat we verteld hadden aan school dat hij ook ADHD heeft, zag dat zijn tafeltje en stoeltje recht voor het raam staan, dus zijwaarts ten opzichte van de leerkracht. En ook is zijn favoriete RT´er ontslagen waardoor hij dus zijn extra hulp weer zal gaan krijgen van iemand met wie het al niet klikte…

    1. Je kunt altijd informatie inwinnen bij de vertrouwenspersoon van de schoolinspectie en er zijn onafhankelijke partijen waar je n beroep op kunt doen zoals de onderwijsconsulent. School heeft financiële belangen om je kind op regulier te houden en moeten veel procedures hebben uitgevoerd om stappen te kunnen ondernemen. Soms lijkt t of je niet meer verder komt terwijl jij je kind t beste kent en ziet afglijden.. ik ben via de inspecteur enorm geholpen. En zorg dat je mensen achter je krijgt die in jou en je kind geloven.. desnoods vraag expertise bij mensen die er veel verstand van hebben en je op weg helpen.. maar blijf in jezelf en je kind geloven.. jij ziet het goed.
      Sterkte.. ik Denk dat veel ouders je ook met tips kunnen helpen, we lopen allemaal tegen t zelfde aan.. en onze kinderen zijn de dupe van dit ongelooflijk domme statische school systeem uit de 19e eeuw. Alles om ons heen veranderend maar dit niet terwijl school zoveel leuker en dynamischer kan zijn..

  3. Hallo,
    Hoe herkenbaar allemaal, mijn zoon is nu 14 al 7 jaar medicatie, diverse trainingen gehad.
    Regulier onderwijs en ja ook op die school ellenlange gesprekken gehad, ze begrepen het….., beloofde extra hulp en begeleiding???? En natuurlijk bij meningsverschillen lag het altijd aan hem, ook zo’n asokind!
    Echt niet dus, gewoon een lieve gevoelige jongen met ADHD en een motorische stoornis, die alleen maar aardig gevonden wilde worden, alleen maar geaccepteerd wilde worden.
    Nu gaan we dus naar een andere school, vol vertrouwen opnieuw beginnen, weer de lijnen kort houden, duidelijke afspraken maken en ja er weer opnieuw energie insteken en hopen dat het dit keer wel allemaal gaat lukken.
    Mijn zoon weet dat ik altijd achter hem sta en hem zal blijven helpen daar waar ik kan, van het onbegrip van anderen en het nutteloze commentaar van een ieder die het beter denkt te weten proberen wij ons niks aan te trekken hoe moeilijk ook soms…….

  4. Hallo, wij hebben sinds kort te horen gekregen dat onze zoon ADHD heeft. Nu is het probleem op school dat hij de klas ophoud met zijn gedrag. De leraren willen graag dat hij aan de pilletjes gaat want ze vinden hem te goed voor speciaal onderwijs. Weet niet wat ik nu moet doen.

    1. Hoe oud is jouw zoon Nicky? Mijn mening; de leraren kunnen wel zeggen dat hij aan de medicatie moet en te goed vinden voor speciaal onderwijs, maar volgens mij hebben leraren helemaal niks te zeggen over jouw zoon en al helemaal niet dat hij aan de ADHD medicatie moet.
      In welk opzicht houdt jouw zoon de klas op, heb jij hier voorbeelden van?
      Groeten, Coen van ADHDblog.nl

  5. Zo blij jullie verhalen en reacties te lezen. Al 7 jaar vecht ik hier voor. Al 5 jaar op regulier onderwijs. En wat krijg je als ouder te horen? Het ligt aan jou.
    Zo moe gestreden maar ik vecht Door totdat mijn mannetje mag opbloeien tot n lieve leuke knul (is hij natuurlijk al maar niet iedereen ziet dat nu in) en zijn draai mag vinden in n omgeving waar hij wel gewaardeerd word en gezien en gehoor. Zo klaar met dat hele stomme systeem van passend onderwijs.. Wie dat verzonnen heeft mag van mij acuut enkele reis naar de maan krijgen.

  6. Goh.. ook ik zit momenteel in de malle molen. Mijn zoon, bijna negen, doet groep vier over en al voor de stoornis ADHD was het advies vanuit school, speciaal onderwijs. De diagnose bleek gecombineerde adhd én dyslexie. Ik heb alle behandelingen opgestart en wacht totdat we los kunnen.. Maar school houd vol..
    De situatie is zo, een kleine dorpsschool. En mijn zoon heeft (meestal) plezier op school, komt fluitend thuis en begint zelfs snachts droog te worden kortom hij zit lekker in zijn vel. Het enige probleem dat ik zie is dat de juf niet met hem kan werken, beter gezegd hem niet aan het werken krijgt. Door zijn innerlijke afleiding. Ik twijfel zo of hij wel op het speciaal onderwijs hoort. Ook de medicijnen ben ik opgestart en het oriënterend gesprek vind binnenkort plaats. Wat nou als hij met medicijnen wel aan het werken komt..

Geef een reactie