De Apenheul

ApenheulOnze zoon was een avonturier. Zag geen gevaar en liep soms in zeven sloten tegelijk.
Heel impulsief dingen ondernemen. Hij was ook zo uit het gezichtveld verdwenen als we niet oppasten. In een vreemde omgeving had ik hem dan ook aan de tuig..Zo kon hij vrij lopen maar ik had hem toch vast…! 10 meter kon hij vooruit lopen. Toch maar eens denken hoe we dat konden oplossen…
Hij is onderhand 9 jaar En dan nog niet los kunnen lopen… Er is een park waar dat kan… Waar niet uit weggelopen kan worden want je moet door een lange sluis heen.. De Apenheul. Aapjes die loslopen en het Gorillaeiland waar je omheen loopt.
Van te voren al het een en ander uitgelegd. Dus Onze zoon krijgt een eigen tas mee met eten en drinken en kan dan zelf zien wat hij doet…In het park zoefff en weg is hij.
ErvaringenOm 1 uur tijdens het voederen van de Gorilla’s krijg ik 2 handjes voor me ogen… Zoonlief is er weer.. De hele middag blijft hij bij ons en deelt in alles mee. van weglopen is geen sprake meer.. er is zelfs een vleug van gezelligheid.. en vragen niet te kort…Vrijwel overal weet ik wel een antwoord op. En anders zoeken we dat op…En zo komt er een eind aan de dag… ’s avonds in zijn bedje krijg ik 2 armen om me heen.. ik weet niet wat me overkomt..Dit is echt de eerste keer zo spontaan…Het mooiste wat me overkwam was zijn reactie van de dag…Mama ik vond het ’s middags fijner dan smorgens..
En vanaf die dag heeft hij nooit meer in de tuig gelopen en kwam er een ommekeer. Alles gaat met horten en stoten. Soms is het 3 stappen vooruit en 2 stappen achteruit. Maar uiteindelijk is er dan weer 1 stap vooruit geboekt. Er is Met liefde structuur en rust heel veel te bereiken en daar is veel geduld voor nodig.
Geschreven door Jenny ‘Speelster’

8 gedachten over “De Apenheul”

  1. Geweldig, ontroerend en zo herkenbaar.
    Wat mij juist vaak zo raakt bij mijn eigen twee zoons met ADD/ADHD is de diepe oprechtheid waar ze soms dingen mee kunnen zeggen.
    En zo was het ook met de jongen uit dit artikel. Dat voel je! Een zoon om trots op te zijn!

  2. wij hebben zelf ook een dochter met adhdhet is nu een meisje van 15 maar nog moet je haar in de gaten houden met wat ze doet ook heb je van die mensen waar je dan op bezoek gaat en dan bel je om tevragen is het goed dat wij koffie komen hallen en dan krijg je als tehoren is kim er ook bij ik van ja nou dan komt het nie uit het is dan net als je een mes in je hart krijgt mensen snappen niet dat je als ouders maar ook als kind zelf dan heel erg is om niet te mogen komen om dat je heel druk bent

    1. Jammer dat dat zo gaat…Heeft je dochter een creativiteit waar ze zich mee kan bezighouden als jullie op visite gaat..Druk zijn kan ook betekenen te veel negatieve prikkels opvangen.. want als iedereen op je let kun je je ook heel ongemakkelijk voelen.. verplaatsen mensen zich wel eens in die situatie? dan denk ik dat de drukte wel meevalt..Als er niet op je gelet wordt creeer je een stukje rust.. en dat is wat er nodig is.. ROER…rust,orde, evenwichtigheid en regelmaat…En anders is het hard gezegd maar op visite gaan moet leuk zijn en spontaan…en als dat niet kan dan niet meer gaan..deze mensen kunnen blijkbaar niet met je dochter omgaan.!

  3. Zo herkenbaar dit he. Ik heb een zoon van 13 jaar met ADHD en PDDNOS….En het is wat je schrijft.
    Structuur zooo belangrijk en inderdaad soms 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit, en vooral heel veel energie van jou als MOEDER wordt er gevraagd maar ook veel liefde krijg je weer van ze terug!
    Onnoemelijk trots ook op mijn Kanjer….maar soms ook zo moeilijk als je er alleen voor staat!

Geef een reactie