Averechts opvoeden..

ADHD en opvoedingIk ben Jenny en mijn zoon heeft ADHD. Hij is nu 32 en hij blijft in mijn ogen een bijzonder kind(nu jongmens). Toen onze zoon 6 jaar was heb ik op het punt gestaan om hem uit huis te laten plaatsen. Er was geen land met hem te bezeilen. Hij riep zoveel negatieve reacties op dat was echt niet leuk meer.
Maar omdat hij er niets aan kon doen en ik geen kind op de wereld heb gezet om door een ander te laten opvoeden ben ik tot de conclusie gekomen dat als hij niet kan veranderen dan moet ik veranderen want ik ben groot en moet het goede voorbeeld geven. Hij had zo’n negatief zelfbeeld daar was moeilijk door heen te prikken maar het is me wel gelukt met heel veel geduld en liefde. Steeds maar weer knuffelen en zeggen dat ik van hem houdt.
Ook extreem opvoeden met helaas harde hand wat ik absoluut niet leuk vind maar het moest. Hij kon niet tegen nee zeggen dan was het huis te klein. Hij sloeg echt alles aan gort. Er was geen hele deur meer in huis.
Toen hij op de LOM school kon worden geplaatst was hij bijna 8 Die eerste dag dat hij thuiskwam uit school. Ik wist niet wat me overkwam. Ik had een heel ander kind in huis. Spontaan druk lawaaierig maar niet vervelend. Hij was nu met soortgenoten op school en voelde zich geen buitenbeentje meer. Was niet anders. Maar wel apart in positieve zin. Maar hij kon nog steeds niet tegen nee zeggen. Dus dat nee moest ik verpakken in een verhaaltje. En ik heb wat nee’s verpakt. Een zo zoetjes aan werd het wat rustiger in huis.
Iedereeen gelijk
Zoals met rekenen. Niet zeggen die heb je fout en die moet je verbeteren. Nee die sommen heb je goed en deze kun je ook goed maken en dan vraag ik hoe hij die foute sommen heeft gemaakt. Na een tijdje heeft hij dat door en dan maakt hij die fout niet meer. Maar dat gaat niet zomaar. Daar is heel veel geduld voor nodig en dat bezit ik gelukkig. Ik moet hem ook steeds weer mijn vertrouwen gunnen ook al wordt dat nog zo veel geschaad. Want hij gaat wel steeds over mijn grenzen maar nooit over zijn eigen grenzen.
In de begin periode had hij wel 40 driftbuien op 1 dag om niets om zijn zin maar door te drijven. En dan zakt de moed wel eens in mijn schoenen. Maar door veel praten en knuffelen en laten voelen dat je van hem houdt steeds weer en proberen tot hem door te dringen is het door de jaren heen gelukt om van een druk heerschap een stabiel goed gemotiveerd persoon te vormen met een eigen identiteit.
ADHDSpontaan vriendelijk wat voor een ander overhebben en sociaal voelend wat ik heel belangrijk vind. Nu als vader van een zoon met zijn vrouw een gezin vormend.
Ik ben beretrots op hen!
Geschreven door gastblogger Jenny ‘Speelster’ van ADHDblog.nl

10 gedachten over “Averechts opvoeden..”

  1. Mooi geschreven Jenny! Persoonlijk vind ik dat het opvoeden van een kind met ADHD moeilijker is.. ze kunnen allemaal mooi praten (dat zeggen vaak mensen die geen ADHD kinderen) maar geloof mij het is best (heel) zwaar! Mijn batterij stopt soms wel eens, maar die van mijn zoon of dochter met ADHD niet..

  2. Arend_Jan van der Vos

    Het verhaal van Jenny.. gaat nog door, hoor
    Sinds mei 2010.. ‘hebben wij iets met elkaar’
    Ook mijn moeder deed het goed, ik ben net als Jenny’s zoon, strak in het gelid, maar met heel veel liefde en geduld, door wijlen mijn moeder, opgevoed! In het begin (tussen Jenny en mij, dus) was het even wikken en wegen, maar uiteindelijk, met haar hart, ervaring en verstand, is het haar en mijn ADHD of geen ADHD diagnose bij mij februari 2000 vastgesteld gelukt !
    Wij hebben in ruim twee jaar tijd een uitermate goede verstandhouding met elkaar gekregen
    Dus.. een duif is geen mus.. ik ben beretrots op haar !
    Arend-Jan van der Vos.

  3. Opvoeden is je hart volgen en niet meegaan met de massa. Ik kon met mijn kinderen niet naar een pretpark…Maar de duinen waren in handbereik. Elke dag zien als een nieuwe dag. Met een traan en een lach. En ik heb wat afgehuild.
    Stilletjes in mezelf was ik nu echt zo’n slechte moeder? Zoals anderen mij wilden doen geloven? Waren mijn kinderen echt van die ettertjes? NEE De boze buitenwereld kon niet hebben dat mijn kinderen met heel veel liefde zijn groot gegroeid. (Dat Ik Mij zelf heb opgeofferd voor het welzijn van mijn kinderen) Is de gedachte van een ander! Mijn zoon had het nodig om zijn energie kwijt te raken. En kon dat niet tijdens de gymles.
    Dan maar thuis! HOE? Op het drumstel lekker een kwartier uit zijn dak gaan. En dat elke dag van de week zodra hij uit school kwam. En hij kon goed drummen. Vandaag de dag er geen tijd meer voor en op een flat is het geen doen. Maar zegt hij. Mam ik oefen nog steeds droog want die basisbewegingen die verleer ik niet.

  4. Heel erg knap, dat is het enige wat ik zeggen zelf je weg vinden tussen jou en je kind is het mooiste en moeilijkste wat er is. Geen instelling, jeugdzorg, andere instantie kan je dat na doen. Dat kunnen alleen ouders die onvoorwaardelijk voor hun kinderen gaan!

  5. Wow de tranen staan in mijn ogen!! Ik voel het precies zo! Heb een zoon van 5 met ADHD en doe alles voor hem! Alles wat ik in mijn bereik heb doe ik voor hem. En heel veel liefde en aandacht. Hij was zooo druk fysiek en heel mondig. Daarnaast zijn we ook sinds april begonnen met neurofeedback sessies, en het gaat heel goed met hem. Hij is geen stuiterbal meer en hij wordt ook niet meer zo driftig als hij iets niet mag. Met structuur kom ik ook al een heel eind.
    Ik heb een ADHD planbord op zijn kamer gehangen en pictogrammen gemaakt met een overzicht van de week. Dan weet hij precies waar hij aan toe is. Hij is bijvoorbeeld gek van computerspelletjes ( DS, WII) en als het aan hem lag, zat hij er 24/7 achter. Maar van mij mag hij alleen op woensdag en in het weekend gamen en dat weet hij inmiddels heel goed. Maar toch vraagt hij het nog steeds elke dag! Ook andere dingen, waarvan hij weet dat het niet mag, probeert hij toch! Het zijn volhouders. En dan is het belangrijk dat iedereen op dezelfde lijn zit. Papa, mama, oma, oppas enz. Dat heeft in t verleden nog wel voor problemen gezorgd, vooral voor de oma’s. Die dan toch wat meer door de vingers zien. Maar bij hem werkt dat dus averechts.
    En gelukkig zien de oma’s nu ook in dat je een veel liever kind hebt als je consequent bent en hij weet waar hij aan toe is en heeft ook meer rust!
    En dat is wel grappig aan t verhaal van jou, Jenny, want mijn zoon wilt ook heel graag drummen. Hij doet t nu ook al bij spelletjes op de WII en is echt al ritmisch voor n kind van 5.
    Hij zit ook al van kleins af aan altijd op de pannen en ketels te slaan met het bestek.
    Vooral blijven knuffelen!

  6. Claudia. Kinderen zijn heel slim. Ik geef dan altijd het voorbeeld van het 2e koekje wat hij niet krijgt.
    Komt het kind met de koektrommel. Mam wil je een koekje? en dan consequent zeggen, Nee schat nu niet. Anders heeft hij toch zijn 2e koekje te pakken.
    Toen ik in verwachting was van de tweede die een zoon werd trommelde de kleine al met handjes en voetjes tegen de buikwand aan als ik accordeon speelde.
    Die muzikaliteit zat er voor de geboorte dus al in. Zodra hij uit de box kroop maakte hij een drumstel van potten en pannen en sloeg met de muziek mee op de radio in tempo en ritme dat hij 6 was heb ik toen een echt klein drumstel op de kop getikt en kon hij zijn gang gaan op de momenten dat hij toestemming kreeg! Onze dochter is A muzikaal die ging slapen als ik accordeon speelde dan was er geen beweging in de buik heel apart en wonderlijk.
    Wil ik toch nog wel even kwijt na 2 ervaringen van zwangerschap.

  7. Erwin Sigterman

    Mijn vriendin is juf op een basisschool en heeft een zeer interessante website gemaakt over ADHD. Hier wordt de driehoek ouders, leerkracht en kind goed beschreven. Door goed samen te werken kun je de schoolresultaten verbeteren.

Geef een reactie