ADHD en solliciteren: vertellen of verzwijgen?

Vertel je tijdens een sollicitatiegesprek dat je ADHD hebt? Of juist niet? En waarom maak je deze keuze? Het kan een lastige kwestie zijn, of juist niet?
adhd en solliciteren
Onlangs stond ik zelf voor deze keuze. Na ruim anderhalf jaar werkzaam te zijn geweest op een kleinschalige woonvoorziening, waar ik nooit een geheim gemaakt heb van mijn ADHD en juist de positieve kanten altijd heb benadrukt, werkte ik sinds enkele weken op de andere locatie. Er kwam een vacature en ik besloot te solliciteren. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek en na slechts 3 uurtjes slaap omdat ik nachtdienst had gehad, was het zover. Ik kan je vertellen dat te weinig slaap geen positief effect heeft op mijn verbale kwaliteiten en concentratie, dus al met al niet de beste omstandigheden voor een goed gesprek.
‘Vertel eens iets over jezelf’. Een onvermijdelijke vraag… Vertel je op dat moment over je ADHD? Of juist niet? Als ik kijk naar mezelf, sinds ik weet dat ik ADHD heb en ermee aan de slag gegaan ben, probeer ik het altijd te zien als een sterke eigenschap. Ik schreef er al eerder over in ‘Aandachtstekort bij ADHD’ en ‘Een positieve kijk’. Ik benut zo veel mogelijk de kwaliteiten en haal het beste eruit voor mezelf. Ook in mijn werk heb ik hier veel profijt van. Ik ben er blij mee, ben er altijd eerlijk en open over en schaam me er totaal niet voor. Het maakt mij tot hoe ik ben, hoe ik dingen aanpak en zeker ook hoe ik in mijn werk sta. Dus eigenlijk niets dan positief, in mijn geval. Maar hoe wordt erop gereageerd door de ander? Wordt het positief ontvangen en ziet de ander ook de voordelen ervan, of wordt je er genadeloos op afgerekend omdat ADHD natuurlijk ook nadelen heeft?
Ik begin te vertellen over mezelf, dat was immers de vraag. De ervaringen die ik heb opgedaan tijdens mijn werk, hoe ik tegen bepaalde dingen aankijk en wat ik belangrijk vind in mijn werk. En dan rolt het eruit, als vanzelf. Ik vertel eerlijk dat ik ADHD heb en dat ik dit zie als een enorm pluspunt, een aanwinst. Ik som kwaliteiten op die ik bezit mede door mijn ADHD: flexibel, enthousiast, invoelend vermogen, oplossingsgericht. Doorzetter, meedenker, daadkrachtig, gedreven, creatief. Sociaal, veelzijdig, snelle denker, goed in crisissituaties, denkt in mogelijkheden, out-of-the-box-denker, ziet overal een uitdaging in. Het is een risico dat ik neem, maar het is zoals het is. Mijn ADHD maakt mij tot hoe ik ben en ik maak de keuze dit niet te verzwijgen JUIST vanwege die kwaliteiten. Als ik daarop afgerekend word, is dat ontzettend vervelend natuurlijk. Maar wanneer ik daar op mijn plek ben dan is dit wat ik meeneem en hoop ik dan de ander, net als ik, de pluspunten ziet en deze kan benutten. Het is niet zo dat het een hoofdonderwerp is in het gesprek, meer een korte mededeling, maar toch. Voor mij best wel een ‘dingetje’. Het gesprek loopt ten einde en nu maar afwachten.
Achteraf denk ik erover na, waarom dit nu eigenlijk een ‘dingetje’ is. Waarom toch die twijfel of ik er goed aan gedaan heb? Ik schaam me er toch niet voor? Toch angst erop afgerekend te worden? Dat het de ander afschrikt, het gezien wordt als een belemmering en ik deze baan misloop door mijn eerlijkheid hierover? Ziet de ander alleen de nadelen: vaak te laat komen, chaotisch, te direct zijn, snel afgeleid. Maar ligt dit dan aan mijn openheid of aan de reactie van de ander? Anderzijds irriteer ik me aan deze gedachten want het is hoe ik ben, het hoort bij mij, what you see is what you get. Het spookt door mijn hoofd gedurende de week waarin ik moet wachten op het verdere verloop. Ontzettend lang trouwens voor een ADHD-er, een week…
De telefoon gaat en ik kan opgelucht ademhalen…ik ben aangenomen. Ik heb de baan, mijn ADHD is blijkbaar geen belemmering en twee weken geleden ben ik vol goede moed en enthousiasme begonnen met deze nieuwe uitdaging…
Dus ADHD en solliciteren is ‘go’
Geschreven door Inge van ADHDblog.nl

2 gedachten over “ADHD en solliciteren: vertellen of verzwijgen?”

  1. mag ik vragen wat voor baan je hebt gekregen? Ik heb juist heel veel moeite met het vinden van de juiste baan omdat ik mezelf niet helemaal accepteert zoals ik ben. Mijn prive leven is uitstekend, mijn oude werkgever waar ik 11 jaar werk, die kunnen erg goed met mij omgaan, ze accepteren mij zoals ik ben, vervolgens ben ik gaan solliciteren als planner en ik ben aangenomen en helaas na 3 maanden nemen zij een afscheid van mij en ik heb al verteld na een maand dat ik het heb. Maar helaas wordt er geen rekening gehouden want het is een hectische baan dat doorloopt, vervolgens een maand later heeft dat bedrijf aan een andere bedrijf voorgesteld dat ik een goede kandidaat ben voor hun bedrijf ook als planner, want ze vonden me erg altijd positief, flexibel, daadkrachtig, doorzetter, energiek en ontzettend een harde werker. Vervolgens ben ik meteen aangenomen en nog geen twee maanden ben ik alweer uitgezet, maar de laatste werkgever heb ik deze keer niet verteld dat ik ADD heb, want ik wil geen stempel krijgen. Nu ben ik ook achter gekomen dat het toch misschien belangrijk is om iets te vinden wat bij mijn ” afwijking”past. Dat ik maar moet accepteren dat ik het heb en iets doen wat ik misschien leuk vind. Als ik iets bedenk, dan komt er zoveel gedachte bij, en als ik beroepskeuze maak, dan kan ook erg verschillend zijn, of je vult het op basis van je ervaring wat ik heb gedaan en hoe zij mij afkeurde of ik moet invullen wat ik denk wat ik leuk vind op basis wat ik van weet van een andere vak.
    het is moeilijk…. ik weet het nog steeds niet wat ik wil.

Geef een reactie