Multitaskende Moeders

‘Anderhalf uur doe ik erover om de broodtrommels voor mijn kinderen klaar te maken’, vertelt de vrouw die tegenover me zit. ‘Het is niet vol te houden, ik ben elke dag al doodop voordat de kinderen op school zijn.’ Grote kans dat deze mevrouw in die anderhalf uur nog honderd-en-één andere dingen heeft gedaan in haar huis. Een rondslingerend T-shirt betekent de wasmachine vullen.
Halverwege loopt de poes langs: hup naar de keuken, eten in het bakje en oh ja, brood maken! Poes moet ook nog water trouwens… Terug naar de wasmachine. Een niet aflatende stroom van kleine dingen die opeens van belang leken en haar aandacht trokken. Het resultaat? Een huis vol half afgemaakte klussen. Mensen met AD(H)D hebben helaas de neiging om heel veel energie in te zetten en toch weinig orde te bereiken in bijvoorbeeld het huishouden.
Dit is zomaar een verhaal van een vrouw die in mijn spreekkamer zit met het vermoeden dat zij AD(H)D heeft. Vaak zijn moeders op deze gedachte gekomen omdat één van hun kinderen hiermee gediagnosticeerd is. Of omdat hun leven sinds ze kinderen hebben een continu gevecht is geworden van het huis opruimen, de was doen en eten op tafel zetten. En dat dit met de grootst mogelijke inspanning net wel of net niet lukt.
Al deze moeders hebben een ding gemeen: ze zijn doodmoe. Moe van de niet aflatende stroom to do’s in hun eigen hoofd. Moe van het willen voldoen aan de eisen van het gewone huishouden. Moe van de ene na de andere ervaring dat dit ze niet lukt. Leuke, sterke en intelligente vrouwen die zich steeds afvragen waarom anderen wel alles kunnen combineren en zij alleen maar achter zichzelf aanrennen.
AD(H)D komt vaak pas aan het licht als er een groot beroep wordt gedaan op het vermogen om te plannen. Een gezin biedt deze uitdaging zeker en in veel gezinnen is de moeder de agenda. Wanneer je jaar na jaar het gevoel hebt hierin tekort te schieten, heeft dit heel grote gevolgen voor je zelfvertrouwen en zelfbeeld.
Het krijgen van de diagnose zorgt er niet voor dat je sneller broodtrommeltjes klaarmaakt… het geeft wel ruimte om jezelf weer leuk te gaan vinden, weer te kijken naar de dingen die je wel kan en je beschadigde zelfvertrouwen terug te vinden. Een diagnose en kennis over AD(H)D geeft ook een reden waarom het juist voor jou zo lastig is om mee te doen met de norm van de multitaskende vrouw.
Ik moedig moeders aan om die norm los te laten en te leven naar hun eigen norm. De moeder die ik hierboven beschreef is inmiddels op de goede weg: ze is met haar gezin op zoek naar een eigen chaotische, impulsieve, vergeetachtige, creatieve en enthousiaste manier om het leven in te vullen. Ik hoop dat vele andere moeders hun voorbeeld zullen volgen!
Geschreven door Gabriëlle van Rijn, is systeemtherapeut bij ADHD-specialist The Busy People en schrijft regelmatig over haar ervaringen in de spreekkamer.

6 gedachten over “Multitaskende Moeders”

  1. zo waar!
    kan mezelf er zo in vinden kan zo mijn verhaal zijn wat je hier vertelt mijn zoontje is 6 heeft adhd maar ben zelf altijd gigantiche chaotich sinds mijn oudste er is ongeloFelijk.
    ik moet echt die rust weer terug vinden ongelofelijk lastig en erg frustrerend waarom anderen wel kunnen ik niet en weet dat we het goed doen maar toch je blijft jezelf afvragen wat je goed doet of niet fijn dat niet enigste ben.

  2. idd,heel herkenbaar voor me.
    sinds ik het weet van mezelf gaan de dingen ook al anders.
    ik heb op een aparte manier regelmaat in de chaos gekregen.
    ik doe nog 20 dingen tegelijk,maar krijg nu ook dingen af.
    ik wist het pas op mijn 39ste.
    we zijn nu 2 jaar verder en gaat iedere dag beter
    ik zal nooit een perfecte huisvrouw worden
    en dat heb ik geaccepteerd en los gelaten.
    ik doe wat ik kan en morgen is weer een nieuwe dag.

  3. Heel herkenbaar! Ben daarom in de weer geweest om ook getest te worden, maar er is geen ADD/ADHD geconstateerd.
    Dus gaan we verder, het huis prikkelarm te maken voor zoon ass+ADHD en dochter ADHD-ODD.
    Samen met de begeleiding van de kinderen proberen de structuur te drillen.
    Maar het is zoooo moeilijk, structuur.
    Het moet toch een keer lukken, dan maar met ups en downs. Met een autist blijven we toch met begeleiding in de weer.

  4. ik was alleen in de middag doodop sliep dan ook ongeveer van 12tot 3 was ik weer bijgetenkt.nu al 2 jaar concerta en ritallin krijg ik geen slaap meer en ben ik na mijn idee te rustig het werk blijft nu juist liggen….

  5. Als juf in het speciaal onderwijs, waarin in ik dagelijks te maken heb met kinderen met ADHD, werd tijdens mijn burn-out ADHD geconstateerd. Ik was iemand die geen grenzen kende….niet in sport niet in werken. Ik had ook een heel kort lontje en heb jaren lang gekickbokst om mijn spanning of te reageren.
    Ik heb door mijn jaren lange spanning fybromialgie gekregen. Altijd maar strak staan. Eerst ben ik lezingen gaan volgen op de Spirituele Academie om rust te vinden. Ik merkte daar dat ik naar rust snakte en heb toen na de diagnose ritalin gekregen. Ook ben ik 15 weken lang in therapie geweest op de Trappenberg.
    Door het slikken van ritalin kreeg ik rust in mijn hoofd. Ik zat niet meer in die snel trein. Ik had geen idee dat je je anders kon voelen. Door de rust, spirituele lezingen en therapie ben ik een ander mens geworden. Ik neem de tijd, ik kan luisteren, begrijpen, maak me niet boos en kan afstand nemen van stress situaties. Ook de kinderen op school begrijp ik veel beter…..en mijn ADHD-ertjes vinden het fantastisch dat hun juf ook Ritalin slikt. Door dat ik ADHD heb kan ik beter reageren op hun gedrag en ze ook aanspreken en veel uitleg geven. Ja…..van mij nemen ze nu wel wat aan, want ik ben één van hun!!! Ik ben nu een heel gelukkig mens….voorlopig blijf ik nog even Ritalin slikken maar misschien kan ik het over een tijdje zonder.

    1. heel herkenbaar speedy consales doet het rustig aan ik heb tevens een zoon met pdd-nos/adhd en wij slikken allebei concerta en melatonnine dus ik weet wat hij voelt met zijn pilletje en dankzij het pilletje haalt hij goede cijfers zit tevens boven het gemiddelde het had er anders niet uitgekomen zonder medicatie.

Geef een reactie